Zijn emotie’s wel of niet goed voor je

Zijn emotie’s nou goed of slecht? Een vraag waar de meningen over verdeeld zijn

Veel mensen zien emotie tonen als iets slechts, iets wat je zou moeten negeren. Als je dat doet, ben je dan niet tegenstrijdigheden aan het creëren  tussen goed en slecht?  Eigenlijk niet, de tegenstellingen is eerder ontstaan, toen je verstand bepaalde dat het moment van emotie als slecht heeft beoordeeld; deze negatieve oordeel over je emotie wekte weer de negatieve emotie op.

Door bepaalde emoties negatief te noemen, zeg je eigenlijk dat deze emotie er niet mag zijn, dat het blijkbaar niet goed is om die emoties te ervaren? Zelf vind ik, dat je jezelf het recht moet geven om alle emoties toe te staan die op dat moment bij je opkomen. In plaats van dat je ze als slecht veroordeelt. Op dat moment zeg je tegen jezelf dat ze niet mogen zijn en voelen.

Het is toch goed als je als je boos, geïrriteerd raakt, verdrietig voelt, angst voelt, wanhopig bent, humeurig of wat dan ook? Wat moet je met al deze gevoelens? Je creëert dan juist innerlijke conflicten of ontkenning, met alle gevolgen van dien. Het is op dat moment goed zoals het is. Ervaar je op dit moment een gedachtepatroon, emotie of reactie, moet je dat met respect aanvaarden.

Je was op dat moment niet helemaal bewust om te kunnen kiezen wat je met deze emotie ging doen. Dat is op dat moment geen oordeel, maar voor jouw even een feit. Als je had kunnen kiezen of beseft dat je had kunnen kiezen. Zou je dan kiezen voor lijden, vreugde, verdrietig, voor je prettig of slecht te voelen, voor vrede of een conflict?

Zou je echt een gedachte of gevoel, ervaring kiezen dat je afstompt van je natuurlijke staat van welzijn, het geluk diep in je wezen? Al deze gevoelens noem je negatief, oftewel slecht. Denk erom: niet slecht als bedoeling dat je dat niet had moeten doen’, maar slecht als een feit, zoals wanneer je bijvoorbeeld last kan hebben van je maag.

Je vraagt je wel eens af dat mensen alleen al in deze tijd, meer dan miljoenen mensen hebben omgebracht of bezig zijn om te brengen? Dat mensen elkaar in rap tempo pijn doen, gaat toch elk voorstellingsvermogen te boven? En dan heb je het niet over het geestelijke, emotionele en fysieke geweld, de martelingen, verkrachtingen, pijn en wreedheden die ze elkaar en andere mensen dagelijks  aandoen.

En dan vraag je af: gedragen ze zich zo, omdat ze op dat moment in verbinding staan met hun toestand van vreugde van het leven in hun binnenwereld? Echt niet! Het zijn mensen in een hele negatieve toestand verkeren, die zich erg slecht voelen, kunnen op deze manier zo’n werkelijkheid scheppen als hun eigen spiegel van hoe ze zich voelen.

Op het moment zijn ze bezig de natuur en de aarde die hen voedt en verzorgt vernietigen. Het is bizar voor woorden, maar wel waar. Als je zo bekijkt moet ik bekennen dat mensen een gevaarlijke, krankzinnige en ziek soort is. Dit is geen oordeel, ik stel gewoon een feit vast. Wat jij en ik ook weten. En het is ook een feit dat er onder die krankzinnige sommige mensen wel degelijk mensen zijn die al deze gruwelijkheden verwerpen. Ze kunnen van deze gekkigheid af, zegt men. Dan vraag ik me af of je jezelf niet voor de gek houdt.

Als zij een tijdlang dit als gewoonte hebben beschouwd, dan komt er toch een moment dat je door moet naar een andere level, waarin deze negatieve emoties niet meer bij je opkomt. Stel dat je dat niet doet, wordt je ‘gewoonte’ een mentaal etiket waardoor je ego blijft overgeven aan ongeluk en het gevoel kan versterken dat je afgezonderd bent van andere mensen, je omgeving en het zijn.

Je weet misschien wel dat het gevoel afgesneden te zijn van de basis een gevoel is van de identiteit van het ego. Werkelijke acceptatie zou deze gevoelens onmiddellijk omzetten. En als je echt diep vanbinnen gaat kijken weet je dat alles wat je echt voelt zegt ‘goed’ is, en wat natuurlijk waar is, waarom zou je dan nog negatieve gevoelens hebben?

Als je nu niet meer oordeelt en niet gaat verzetten tegen wat er nu is, komen deze gevoelens helemaal niet bij je op. Misschien hebt je wel het idee in je hoofd dat ‘alles oke’ is, maar ergens diep vanbinnen geloof je het niet echt en dus zijn de oude mentale en emotionele tegenstrijdige patronen er nog steeds. En daardoor voel je op dat moment slecht.  

Dat is ook goed. Kom dan nu op – voor je recht om onbewust te zijn, je recht op het hele lijden? Maak je geen zorgen: niemand neemt je dat echt af. Stel: als je bedenkt dat je altijd misselijk wordt van bepaalde voedingsmiddelen, zou je deze dan blijven eten en volhouden dat het goed is om misselijk te zijn?

Heb je na dit artikel nog vragen of wil je hulp bij het omgaan met je emotie, stuur dan een mail. We nemen dan zo snel mogelijke contact met je op.

Vind je deze post interessant? Vergeet dit bericht niet te liken of te pinnen op Pinterest! Of op facebook en twitter te delen