Iemand voelt zich depressief of er zijn relatieproblemen, de volgende stap in het werk is onduidelijk, er is sprake van een burn-out of last van onduidelijke lichamelijke of mentale klachten. Maar regelmatig krijg ik ook letterlijk de vraag “wie ben ik?”. Iemand is zichzelf dan zo kwijtgeraakt, dat het beeld van wie je bent en wie je dacht te zijn compleet door de war is. Ik mag als doorbraakcoach veel mensen met zeer uiteenlopende hulpvragen helpen.
“Je heet Michiel, je bent 44 jaar oud, je werkt als coach en je ziet er zo en zo uit….” is niet het antwoord wat dan volstaat. Het antwoord vanuit het andere uiterste “Je bent een spiritueel wezen met een menselijke ervaring en alles op jouw levenspad dient je om ervan te kunnen leren en groeien” is misschien dan wel een verzachtend inzicht, maar is ook niet het antwoord wat volstaat. Deze antwoorden helpen niet om de verwarring weg te halen. Wat is dan wel het antwoord op deze vraag? Kan deze vraag eigenlijk wel goed beantwoord worden?
Levenspad bewandelen
Hoewel we in de kern allemaal gelijk zijn, belopen we wel een uniek levenspad. We dragen op dat pad allemaal onze eigen rugzak aan ervaringen, karma, levenslessen, trauma’s en inzichten met ons mee. Wat voor de één het juiste pad is, is dat voor een ander duidelijk niet. Wat voor de één positief is, wordt door een ander als negatief ervaren. Wat jij geweldig vindt, daar heeft een ander mogelijk helemaal niks mee. Jouw levenspad is van jou alleen. Dus zou je het pad van een ander gaan volgen, kan je met alle gevolgen van dien verwijderd raken van jouw eigen pad. Wie ben ik, is een prachtige vraag om over te filosoferen, maar er liggen wellicht meer helpende antwoorden in de vraag “hoe loop ik mijn eigen levenspad?”.
Welk richting wordt gegeven
Bij jouw unieke levenspad horen ook jouw unieke richtingaanwijzers om jouw pad te kunnen bewandelen. Die richtingaanwijzers manifesteren zich in jou in de vorm van emoties, gevoelens en behoeftes. Zij wijzen je de weg. Als je begrijpt hoe dit allemaal bij jou werkt en als je naar deze signalen luistert, blijf je stap-voor-stap op jouw unieke levenspad. Niemand anders dan jijzelf kan die richtingaanwijzers lezen. Niemand voelt immers wat jij voelt, dus niemand anders dan jijzelf kan jouw eigen richting weten! Het is daarbij belangrijk voor jezelf onderscheid te maken in de signalen van angst (hoofd) en signalen van liefde (hart). Want die rugzak met ervaringen, trauma’s, etc. maakt onze levensreis niet altijd makkelijk. Situaties in het verleden waardoor we pijn, verdriet, eenzaamheid, etc. gekend hebben, proberen we in het heden te voorkomen. Uit angst om hetzelfde te ervaren reageren we in volgende situaties op een manier om onszelf te beschermen. Elke situatie is echter uniek en die mogen we dan ook elke keer met een open hart ontvangen. Want met een open hart kan je veel zuiverder voelen en jouw richtingaanwijzers volgen. Elk gevoel, emotie of behoefte die zich dan aandient, kan je dan zuiver (h)erkennen (stap 1), duiden (stap 2) en volgen (stap 3). Reageer je uit oude angstpatronen, dan scherm je juist dit gevoel – jouw richtingaanwijzer – af en volg je een richting die niet authentiek is. Doe je dit maar lang en vaak genoeg, kan jij jouw pad en daarmee ‘jezelf’ volledig kwijtraken. Het betekent simpelweg dat je jouw richtingaanwijzers hebt genegeerd.
Praktijkvoorbeeld
Suzanne krijgt van haar man soms opmerkingen over hoe ze het eten klaarmaakt. Toen ze recent in de keuken de groenten aan het snijden was, sprak haar man haar aan op de manier waarop ze het keukenmes vasthield. Daarop werd ze ongelooflijk boos. Haar boosheid stond niet in verhouding tot de opmerking die haar man maakte. In eerste instantie veroordeelde ze haar eigen boosheid en wilde ze dit gevoel onderdrukken. Ze vond dat ze overdreven reageerde. Maar toen ze later die boosheid juist erkende en onderzocht, kwam ze erachter dat ze zich vroeger als kind en ook als volwassen vrouw erg veel liet leiden door het commentaar van anderen. Ze was daar heel gevoelig voor geweest, maar nu was ze er helemaal klaar mee. Ze wilde de dingen op haar eigen manier doen. Door haar boosheid te onderzoeken, kwam ze erachter dat haar moeite met het commentaar van haar man exemplarisch is voor de moeite die ze al jaren heeft met commentaar van anderen. Haar boosheid was het signaal dat ze van haar pad afgeraakt was en het wees haar de richting om weer op haar pad te komen.
Angst uit het verleden
Als kind had Suzanne uit angst om veroordeeld te worden het commentaar van anderen altijd erg serieus genomen. Vooral voor de opmerkingen van haar vader was ze erg gevoelig geweest. Die angst voor veroordeling voelt ze nu – járen later – weer in de situatie met haar man. Ze kan bijvoorbeeld tegen haar man zeggen dat ze zijn opmerking niet prettig vindt en dat hij zelf maar het eten klaarmaakt als hij commentaar heeft. Daarmee gaat ze voor zichzelf staan, maar zal ze zeker haar oude angst van veroordeling weer voelen. Haar man is echter haar vader niet. Ook de tijdgeest en haar verhouding tot een ander zijn compleet anders. Haar angst om veroordeeld te worden is een angst uit het verleden en zegt niks over de situatie in het heden.
Exemplarische reactie
Hoewel de opmerking van haar man in de keuken ogenschijnlijk iets kleins is, is de manier waarop Suzanne hierop reageert exemplarisch voor hoe ze ook op de grote situaties in haar leven kan reageren. De boosheid die ze voelt in deze situatie geeft dan niet alleen richting in de reactie naar haar man, maar ook richting in haar leven in het algemeen. De angst voor veroordeling is immers ook onbewust aanwezig op haar werk, bij vrienden, familie, haar kinderen, etc. Ze mag in al deze relaties onderzoeken in hoeverre ze zichzelf nog steeds laat leiden door het commentaar van anderen. Als ze haar boosheid in dit voorbeeld echt serieus neemt, kan het (positieve) gevolgen hebben op alle fronten in haar leven. Ze kan weer op haar pad terugkomen.
Wie ben je nou echt
Suzanne is een gevoelige, zachte, zorgzame en loyale vrouw die altijd voor anderen klaarstaat. Dat is voor haar wellicht het antwoord op de vraag “wie ben ik?”. Maar daarmee is zij er nog niet. Zij mag vooral klaarstaan voor haarzelf door in alles wat ze doet haar richtingaanwijzers serieus te nemen en te volgen. Daarmee blijft ze op haar eigen pad en kan ze vanuit innerlijke balans klaar staan voor anderen. Het antwoord op de vraag “wie ben ik?” is nice to know. Belangrijker is het om te weten “hoe ben ik ik?”. Dus, hoe ben je jezelf – met alle gevoelens, emoties en behoeftes die daarbij horen? Door naar jouw eigen richtingaanwijzers te luisteren, blijf je authentiek, in balans en op jouw pad. Hoe spannend het soms ook is, door vooral echt dicht bij jezelf te blijven zal je erachter komen dat voorbij die angsten het leven zoveel mooier is.
Ik help mensen om weer volledig zichzelf en vrij te zijn. Ik help je te ontrafelen wie je werkelijk bent en wat jouw onbewuste overlevingsstrategie is. Door uiteindelijk te herinneren wie je werkelijk bent, kan je die strategie loslaten en weer ‘gewoon’ jezelf zijn. Wil je weten wat ik voor jou kan betekenen? Kijk dan eens op: Doorbraakcoaching
Michiel van der Pols – doorbraakcoach