Vaginale zaken, soms ingeburgerd, soms nog een taboe
Ik werd voor het eerst ongesteld toen ik 16 was, het huis zat vol visite vanwege de verjaardag van mijn vader. Mijn moeder was in de keuken bezig, dus het moest er even ‘tussendoor’. Dat was overigens best, ik zat er niet zo op te wachten dat de vrouwen in de huiskamer meelevend riepen dat het nu dubbel feest was omdat ik een echte vrouw was geworden. Of, nog erger, de mannen kuchten en de andere kant op keken omdat ze niet wisten wat ze ermee aan moesten.
Mijn volgende menstruatie gaf acte de présence toen mijn opa overleed, ook zo’n fijn moment. Tampons gebruiken durfde ik nog niet, dus dan maar met zo’n lap maandverband tussen mijn benen. Wat onprettig zat dat ! Ik had continu het gevoel dat dat ding alle kanten op gleed en dat ik ‘door zou lekken’. Toen ik een jaar of 18 was wilde ik tampons proberen. Ook dat weet ik nog goed, we waren met school een paar dagen op pad en zouden bij de bereden politie gaan kijken. In de badkamer zat ik te klieren met het allerkleinste formaat mini tampon, maar wat ik ook probeerde, ik kreeg dat kreng er niet in. En toen het me, weer een tijd later, wel lukte om een tampon in te doen bleek ik na een ritje van een uur doorgelekt te zijn. Volgens ‘kenners’ kwam dat doordat ik vlak daarvoor lang en heet gedouched had en mijn bloed dusdanig was verdund dat het vlotter stroomde. Feit of fabel ? Hoe dan ook, inmiddels heb ik een goede band opgebouwd met tampons, ben ik nooit meer doorgelekt en heb ik nauwelijks last van mijn menstruatie.
Verder zijn vagina’s natuurlijk onderdeel van zelfbevrediging, sex, geboorte, uitstrijkjes, ziektes. Zelfbevrediging is een kwestie van uitproberen, best spannend in het begin. Geslachtsgemeenschap, op school en/of thuis krijg je al te horen over de bloemetjes en de bijtjes en daarna is het (aan)voelen wat jij en je partner prettig vinden. Door de prikpil heen werd ik zwanger van onze oudste zoon. Tja, en dan mag je er aan geloven: met de billen bloot bij de verloskundige voor een inwendige echo. Ik weet nog hoe de kamer van de verloskundige eruit zag, waar en hoe ik lag, maar ik kan me niet herinneren of ik er moeite mee had dat een ‘derde’ de boel zou inspecteren. Volgens mij was ik gezond zenuwachtig, maar zag ik er niet echt tegenop.
En ja, dan de geboorte, wat een bijzondere ervaring ! Allebei de jongens waren er binnen no-time, het ging vlot, voorspoedig en soepel. Alleen die hechtingen na de geboorte van de eerste, wat een ellende was dat ! Op een soort zwemband zitten, met een douchekop de boel afspoelen na het toiletteren, amper kunnen lopen, het was absoluut geen pretje. Ik weet nog dat ik bij de geboorte van de tweede, tussen een paar persweeën door, heb gezegd dat ik liever nog een paar bevallingen zou doen dan nog een keer gehecht te worden. En toen kreeg ik de leeftijd voor uitstrijkjes.
Inmiddels maakte ik me er wel een beetje druk om hoe het er daar beneden uit zou zien. Van anus bleken had toen nog niemand gehoord en moest je nou wel of niet scheren voor je naar je huisarts ging ? Ik heb er wel eens een spiegel bij gepakt om te zien wat de arts of assistente zou zien en om te bedenken wat ik er eventueel aan kon ‘pimpen’ voor ik de behandeltafel op mocht. Uiteindelijk heb ik er niet eens zo heel veel aan gedaan, voor die mensen is het gewoon ‘een doos uit vele’. En toen, tussen twee uitstrijkjes door, had ik het idee dat er iets niet helemaal goed zat. Een enigszins onwelriekende geur, soms wat jeuk, af en toe wat meer afscheiding en soms kleine tussentijdse bloedinkjes. Ik heb daar te lang mee doorgelopen uit een soort van (valse) schaamte en met huis-, tuin- en keukenmiddeltjes getracht het op te lossen. Helaas ging het niet vanzelf over, dus uiteindelijk toch naar de huisarts, die een inwendig onderzoek deed en me doorstuurde naar de gynaecoloog. Waar ik weer met mijn benen in die steunen mocht gaan hangen en een eendenbek naar binnen geschoven kreeg.
Er werd verteld dat er schimmels, gisten en bacteriën in de vagina zitten en dat je een infectie op kunt lopen als de balans verstoord is. Dit kan komen door verkeerde hygiëne, een SOA, maar ook door verminderde weerstand of antibioticagebruik. In mijn geval was het tussentijdse bloedverlies gevolg was van een vleesboompje, welke ze verwijderd en op kweek gezet hebben. De overige klachten kwamen door een bacteriële infectie, volgens de arts had ik die niet kunnen voorkomen. Ik kreeg medicijnen mee en hoppa, binnen no-time was ik van die infectie af. Ik heb er daarna nooit meer last van gehad. Heb je last van vaginale klachten: loop niet door met klachten door valse schaamte !
Petra den Hollander
Foto: Pixabay
