Quinta da Bouca d'Argues

Quinta da Bouca d’Argues

€376.00

Een straaltje licht glijdt langs mijn gordijnen naar binnen. Rustig kruip ik mijn zijdezachte witte bed uit. Ik open de deur van het appartement waar ik deze dagen logeer en word verrast door het rustgevende geluid van zingende vogels. Even haal ik diep adem. Een frisse geur van bloemen dringt mijn neus binnen. Zo blijf ik een paar minutenlang, stilstaan in de deuropening. Wat kan de rust toch heerlijk zijn…Op mijn privéterrasje bij Quinta da Bouca d’Arques, maak ik mijn eigen ontbijtje klaar. Alles is voor me in de koelkast gezet door de vriendelijke eigenaren Joao en Ana. Van jus en verse pruimen tot meloen en jam. Terwijl ik neerplof op mijn privéterrasje, denk ik terug aan de gesprekken die ik gisteren nog met Joao en Ana voerde. Over hun leven op deze eeuwenoude Portugese boerderij. “Dit plekje zit al generaties lang in mijn familie”, vertelde Joao me terwijl ik op het terras van hun okergele woning van een rood wijntje nipte. “Het was eigenlijk vanzelfsprekend dat ik dit gastenverblijf zou overnemen. Maar nu het zover is, besef ik pas dat we écht boffen met zo’n invulling van ons leven, op deze bijzondere plek.” Na mijn ontbijt besluit ik dat het tijd is voor iets meer uitdaging. Joao gaf me gisteren de tip om de streek te voet te ontdekken. “De omgeving van Quinta da Bouca d’Argues strekt zich uit met prachtige bossen. Er is hier maar liefst 40.000 vierkante meter aan bos te vinden! Een mooie wandeling maken, kost je dan ook maar weinig moeite. Onderweg zie je flinke kastanjebomen en grote stenen bedekt met mos. Joao heeft gelijk. Om me heen zie ik bomen die ik nooit eerder zag. Weer hoor ik het prettige geluid van vogels om me heen. En weer die heerlijke stilte!Wanneer ik aan het einde van de middag weer arriveer bij mijn gastenverblijf voor deze dagen, plof ik neer aan het chloorvrije zwembad van Quinta da Bouca d’Arques. Joao zwaait vanuit de verte naar me. Met de zon op mijn gezicht laat ik de herinneringen aan afgelopen dagen op me inwerken. Ik hoop dat deze familietraditie nog lang wordt voortgezet…