‘Goedemorgen buurman’, hakkel ik in het Cypriotisch. Sofronis leerde me de woorden zodat ik mijn buurman kon groeten. Deze week verblijf ik namelijk tussen de locals in één van de authentieke huisjes van de Village Houses Tochni van eigenaar Sofronis.In het Cypriotische dorpje Tochni begint de dag zoals altijd: de zon komt langzaam op, de bewoners ontwaken en starten de dag met een koffie in de taverne of maken een ochtendwandeling. Vaak sta ik extra vroeg op, want ik wil alles opsnuiven van dit echte Cypriotische leven. Dat vertelde ik Sofronis vorige week op het terras in de schaduw van een olijfgaard: ‘Eigenlijk zou ik wel in zo’n authentiek dorpje willen verblijven met het dagelijkse leven om me heen.’ Sofronis had me verbaasd aangekeken en zei: ‘Maar weet je dat dan niet?’ En nu was ik verbaasd. Wat bleek? Verderop in Tochni had hij eeuwenoude dorpshuisjes verbouwd en gerenoveerd tot luxe appartementen. De huisjes liggen verspreid door het dorp en zijn ingericht in een Cypriotische maar moderne stijl in de sfeer van het eiland. Met eeuwenoude hout, leistenen muren en luiken. ‘Dat is echt leven als een local!’Mijn buurman zwaait en lacht. In de warme zon slenter ik langzaam naar de taverne waar je als gast van de Village Houses Tochni mag genieten van een ontbijt onder de pergola met uitzicht over het dorpje en de heuvels. Daarna zal ik een duik gaan maken in het zwembad, ook voor de gasten, en op de terugweg naar mijn dorpshuisje, slenter ik vast nog even door de smalle straatjes. Want deze week ben ik een local en dat gevoel, daar kan ik geen genoeg van krijgen.

Als ik Tochni inrijd, begrijp ik meteen waarom men dit dorpje ‘de hemel op aarde voor kunstenaars’ noemt. Langzaam rijd ik langs smalle steegjes met traditionele huisjes, bloementuinen en de kerk van Sint Helena. En dan zie ik de poort en het bordje met ´Eveleos´ erop. Ik klop op de houten deur en Klea opent de poort naar haar kleine paradijs. Direct na onze begroeting spiek ik langs haar heen. Klea kent mijn nieuwsgierige aard en lacht. “Kom, ik geef je een grand tour.”Samen lopen we langs de terrassen en de bloementuin die in speelse hoogtes verdeeld is. Alles ademt die typisch Cypriotische traditionele stijl en ook het comfort ontbreekt niet. Als ik even later vanaf de veranda de heuvels bekijk, schittert het zwembad in de zon. Ik wou dat ik een kunstenaar was, dan zou ik dit plekje kunstig op het doek voor eeuwig vastleggen.