Mijn goede vriend Mario gaf mij zojuist een tip waar ik hem eeuwig dankbaar voor ben. Hij kent een plek waar de tijd stil lijkt te staan en de wijn beter proeft dan waar ook. “Een unieke ervaring om te overnachten in een oud dorpje, waar je de volgende ochtend wakker wordt omringd door olijfbomen en wijngaarden. Je bent hier in direct contact met een weelderige en levendige natuur en kan de typische lokale producten proeven bij het ontbijt. Je gaat het hier geweldig vinden Eliza!” Na deze uitleg kan ik natuurlijk niet anders dan meteen een kijkje nemen!Ik kijk mijn ogen uit als ik aankom bij Il Palmento. Overal zie iktorentjes die een plezierig uitzicht bieden. Eigenaar Marcello vertelt me al snel dat deze kleine toren een ’trullo’ is en ze typerend zijn voor de streek Puglia. Als ik vraag naar de wijn verschijnt er een grote lach op zijn gezicht en vertelt hij honderduit. Il Palmento dankt haar naam aan de eeuwenoude wijze van druiven persen. Deze wijntraditie zie én proef je overal nog terug. Trots schenkt hij me een glas in. Dit is met recht het huis van de wijn. Salute!

Even knipper ik met mijn ogen. Zie ik dit goed? Rijdend over de groene heuvels zie ik overal om mij heen kleine, ronde huisjes met puntdakjes. Trulli! Deze sneeuwwitte hutjes zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Puglia en dit dorpje, Alberobello, staat er vol mee. Het levert een betoverend uitzicht op. Ik betreed de tuin door een krakend houten hekje en belandop een stenen paadje waar ik wandel langs olijf- en citroenbomen. Het Leonardo Trulli Resort lijkt wel een sprookjesbos. De liefelijke trulli zijn omringd door paarse bloemen en de witte gordijnen bij de ingang van de trulli wapperen in de wind. Dit adresje kent een bijzondere geschiedenis: aan het begin van de 20e eeuw diende de oorspronkelijke eigenaar, Leonardo Cardone, in het leger. Na de oorlog kon hij terugkeren naar zijn geliefde Puglia, waar hij deze trulli bouwde voor zijn familie. Een verhaal van hoop en liefde, dat je nog steeds overal in het resort kunt voelen. “Ben je aan het dromen?” Ik doe mijn ogen open en zie Silvana lachen. Ik ben waarschijnlijk even ingedut in de hangmat. Ze vraagt of ik zin heb in een verlaat ontbijtje. In de zaal valt mijn oog meteen op het ontbijtbuffet: zelfgebakken broodjes, cake en hartige taart, vers fruit, zelfgemaakte jam… Zelfs het eten is hier magisch! Laat mij nog maar even dromen.