Het is een warme dag en de zon doet haar best aan de strakblauwe hemel. Ik ben op Kreta en ik lig heerlijk op een ligbed bij mijn privézwembad. Langzaam doezel ik weg en denk met een glimlach terug aan gisteren…Ik had de tip gekregen om in de buurt van het pittoreske plaatsje Agia Pelagia eens te gaan overnachten in een boho-chique resort. Bij aankomst maak ik kennis met de goedlachse Konstantina. “Acros Suites is de beste benaming die je aan dit verborgen paradijs kon geven, Konstantina” Zij heeft mij net uitgelegd dat Acro aan de rand van betekent. En ik heb inderdaad het gevoel dat ik letterlijk aan de rand van de wereld sta. Ik weet van verbazing niet waar ik kijken moet. “Wat is het hier prachtig en wat hebben jullie een fantastische locatie uitgekozen.” Terwijl onder mij het zeewater met veel kracht tegen de rotsen slaat, geeft Konstantina mij de sleutel van mijn suite. Zie ik dat nou goed? De suite ligt letterlijk in de rotsen en geeft mij instant een gevoel van romantiek. De op maat gemaakte meubels, de stenen wanden, de balkondeuren van glas en alle natuurlijke materialen passen zo goed bij elkaar. Tevreden kijk ik vol geluk in het rond, dit is mijn thuis voor de komende nachten. Ik ontwaak uit mijn middagdutje en ik heb honger gekregen. Maar eerst neem ik een verfrissende duik in het zwembad. Nadat ik mij wat heb opgefrist, wandel ik op mijn gemak naar het restaurant. Ook hier voert het adembenemende uitzicht weer de boventoon en wat ruikt het hier lekker. De chef-kok heeft duidelijk zijn best gedaan en nieuwsgierig bekijk ik de menukaart. Er staan allemaal authentieke gerechtjes op uit de Kretenzische keuken en ik heb moeite met kiezen. Konstantina komt aanlopen met een wijnfles en twee glazen. “Zal ik de keuze voor je maken, Eliza?” “Dat lijkt mij een goed plan” beantwoord ik haar met een knipoog.

Het is een warme dag en de zon doet haar best aan de strakblauwe hemel. Ik ben op Kreta en ik lig heerlijk op een ligbed bij mijn privézwembad. Langzaam doezel ik weg en denk met een glimlach terug aan gisteren…Ik had de tip gekregen om in de buurt van het pittoreske plaatsje Agia Pelagia eens te gaan overnachten in een boho-chique resort. Bij aankomst maak ik kennis met de goedlachse Konstantina. “Acros Suites is de beste benaming die je aan dit verborgen paradijs kon geven, Konstantina” Zij heeft mij net uitgelegd dat Acro aan de rand van betekent. En ik heb inderdaad het gevoel dat ik letterlijk aan de rand van de wereld sta. Ik weet van verbazing niet waar ik kijken moet. “Wat is het hier prachtig en wat hebben jullie een fantastische locatie uitgekozen.” Terwijl onder mij het zeewater met veel kracht tegen de rotsen slaat, geeft Konstantina mij de sleutel van mijn suite. Zie ik dat nou goed? De suite ligt letterlijk in de rotsen en geeft mij instant een gevoel van romantiek. De op maat gemaakte meubels, de stenen wanden, de balkondeuren van glas en alle natuurlijke materialen passen zo goed bij elkaar. Tevreden kijk ik vol geluk in het rond, dit is mijn thuis voor de komende nachten. Ik ontwaak uit mijn middagdutje en ik heb honger gekregen. Maar eerst neem ik een verfrissende duik in het zwembad. Nadat ik mij wat heb opgefrist, wandel ik op mijn gemak naar het restaurant. Ook hier voert het adembenemende uitzicht weer de boventoon en wat ruikt het hier lekker. De chef-kok heeft duidelijk zijn best gedaan en nieuwsgierig bekijk ik de menukaart. Er staan allemaal authentieke gerechtjes op uit de Kretenzische keuken en ik heb moeite met kiezen. Konstantina komt aanlopen met een wijnfles en twee glazen. “Zal ik de keuze voor je maken, Eliza?” “Dat lijkt mij een goed plan” beantwoord ik haar met een knipoog.

Ik lig bij het zwembad en verwonder me al voor de derde keer in een half uur tijd over het magische uitzicht dat ik hier heb. Ik zie talloze witte huisjes, een groen landschap en de eindeloos blauwe zee. De zon schittert en achter me prijkt mijn Griekse droom. Want dat is het toch echt: witte appartementen trapsgewijs bij elkaar, blauwe luiken, de bloemen en druivenranken krioelen over de pergola. Pepy, de eigenaresse van Appartement Nymphes, loopt lachend voorbij. Ik glimlach, want ik ben dol op haar. Gisterochtend begon ik de dag in haar kantoortje vol boeken met tips en tekeningen van de kinderen die hier allemaal verbleven. De stijl van Nymphes is met recht authentiek te noemen. “Proef maar.” Pepy plukt wat kruiden uit de tuin voor de nieuwe gasten en vertelt hoe de natuur hier in haar puurste vorm groeit en bloeit. Ik zucht diep van geluk, terwijl ik mijn boek opensla en even wegdroom. In het zwembad zwemt een man rustig zijn baantjes, een vrouw slaat een pagina van haar boek om. Langzaam dommel ik een beetje weg, maar ik doe mijn best om mijn ogen open te houden. Het is hier haast te mooi om in slaap te vallen. Vandaag geniet ik zoveel mogelijk van dit plekje, morgen vind ik mijn weg naar het strand, waar je vanuit hier in mum van tijd bent. Heerlijk…