Juist door die vernederende opmerkingen, ging ik nog meer mijn best doen voor hem. Mijn zelfvertrouwen was niet meer wat het was en had niet meer het lichaam wat ik altijd had. Door 2 bevallingen gaat je lichaam niet heel erg op vooruit, terwijl juist iedereen me daarover complimenteerde. Dat je na twee weken na bevalling niet meer zag dat ik überhaupt zwanger was geweest. De vele opmerkingen en kritiek droeg niet bij dat ik vrolijker werd en mezelf ook niet goed bekeek.

Ik kreeg een heel ander beeld van en over mezelf dan het werkelijk was. Heel jammer was dat! Toch liet ik het zo gebeuren. En daardoor ging ik mijn ex alleen maar meer op een voetstuk plaatsen en hem meer en meer adoreren. Hij was immers overal vaak de beste in, zo liet hij dat ook graag zien. En hij had immers zijn eigen zaak, waar ik ook even hard in meewerkte, dat werd niet gezien. Bij hem lukte alles en ging alles voorspoedig.

Aan het werk

Om toch ook weer iets voor mezelf te hebben. Ook zo mijn eigen inkomsten te creëren. Besloot ik toen de kinderen iets ouder waren rond de 3 en 5 jaar. Ook weer twee dagen per week elders te gaan werken. Dit was in het begin even lastig om weer in een andere structuur te gaan leven. En dus ook de kindjes een stukje los te laten, maar tevens gaf dat ook weer een heel fijn gevoel. Ik was even gewoon weer IK, even een paar uur gewoon lekker op mijn werk richten. Werken met mijn cliënten, even andere praatjes, andere contacten. Zo heerlijk was dat !!

Ik kreeg ook weer vanuit een andere hoek waardering om wat ik deed en om Wie ik was. Het werken met collega’s was zo fijn, dat verbreedde mijn horizon weer en geeft je ook weer extra kennis!

Het voordeel van dat ik weer een baan had, was tevens dat ik ook weer iets meer geld voor mezelf had. Mijn hard gespaarde centjes begon steeds minder te worden. Vandaar dat het fijn was dat ik weer iets kon gaan verdienen, het was dus win win situatie. Weer wat verdienen en weer wat nieuwe sociale contacten, dat deed me echt goed.

Ik had daar erg leuke collega’s en er hing een leuke sfeer op de werkvloer. Ook hadden we regelmatig leuke feesten vanuit het bedrijf en dan mocht de aanhang van iedereen mee.

Ware aard

Rond deze periode kwam ik erachter dat mijn ex regelmatig contact had met andere dames. Dat ging via social media en als ik dan vroeg aan hem. Wie is of zijn dat, kreeg ik meestal zo een vaag antwoord; ”ah joh, die ken ik nog van vroeger ofzo.” Of hij zei:”zit je me weer te checken.” Soms sloot hij op de zaak de pc niet goed af waardoor ik dus ook gesprekken kon lezen met wie hij contact had. Ik weet het, dat siert mij niet, maar wat zou jij doen als je al onrust in je gevoel hebt dat hij vreemde dingen doet? En dan staan alle berichten zo open en bloot voor je….?

Nou geloofde ik hem toentertijd ( gelukkig) nog op zijn woord. Dus ik dacht vaak bij mezelf; ”kind maak het jezelf toch niet zo lastig, doe niet zo raar. Hij houdt toch van mij, we hebben het toch goed met elkaar.” Tja en zo begon helaas het wantrouwen en de onrust toch steeds meer een plekje in mijn te krijgen.

Gelukkig ging ik af en toe nog wel een avondje uit eten met een vriendin, waar ik dan mijn zorgen (lees beklag) mee kon delen. Zij luisterde gelukkig altijd zonder oordeel en lieten mij even lekker mijn gal spuwen. Zodat ik weer wat opgelucht kon zijn. Gelukkig had ik hun nog, want soms in vergelijkbare situaties zoals de mijne gaan mensen zich juist steeds meer en meer isoleren. Dat ging ik ook wel ietsje meer doen, maar gelukkig had ik wel een paar intens trouwe vriendinnen!

Keuzes maken

Helaas kwam toen het donkerste stuk uit mijn verleden, waar ik er minimaal iets over kwijt wil. Ik moest een keuze maken van mijn ex en wel de keuze. Of ik moest voor hem kiezen of voor mijn zus. Mijn zus zag alles gebeuren en waarschuwde mij. Nou je geloofd het of niet, maar ik koos voor hem en voor mijn gezin. Het is toch bijna niet te geloven dat mensen je überhaupt voor die keuze stellen. Het is ECHT waar gebeurt!

Vreselijk voor zowel voor mijn zus als voor mijn ouders. Als ook voor mijn kindjes, zij hadden immers maar 1 tante van mijn kant. Ik kan er veel over kwijt, maar dat heeft verder nu geen zin. Dat het vreselijk pijnlijk was, dat kan ik je wel vertellen. Hoe bizar, dit heeft een periode van 3 jaar geduurd!!!

Ik was er Zelf bij! Geef hier ook zeer zeker wel mezelf ook de schuld van. IK heb dit namelijk laten gebeuren, zo blind was ik toen. Ik koos voor wat ik dacht ‘ het vertrouwde ‘, alleen was er wel trouw? Was hij me wel trouw….oh wat een vreselijke tijd was dat!

Op dat moment, waar ik me nu bewust ben. Dat ik dus meer om hem gaf dan om mezelf. Het weg cijferen van mezelf ging dus beetje bij beetje verder. Niet alleen in dagelijkse “dingen”, maar ook in mijn gevoel. Ik raakte verder van mijn eigen gevoel en van mijn eigen IK verwijderd. Wat ik wilde was dat hij lief voor me was. Me waardeerde, dus dan ga je beetje bij beetje steeds bij je eigen waarde vandaan drijven. En wordt je dus ook zwakker. Ik voelde me afhankelijker worden, ook mede omdat er een stukje van me was ”af” genomen. Mijn vlees en bloed, mijn enige echte eigen Sis!!!
De tante van mijn kids!!

Ik heb dankzij en met behulp van mijn ouders een hieraan een einde aan laten maken. Dat was toen op de verjaardag van onze dochter. Ik heb haar toen gebeld en gevraagd, zelfs gesmeekt. Of ze alsjeblieft zou willen komen, omdat ik in de drie jaar. Dit nu echt te lang, te zwaar en intens verdrietig vond werd. Voor alle partijen. Gelukkig stapte mijn zus over deze enorme drempel, waar ik haar tot op de dag van vandaag nog zo dankbaar voor ben! Ze kwam even naar de verjaardag van onze dochter, mijn ex was daar niet zo blij mee. Dat deerde me op dat moment weinig, want ik voelde dat ik iets moest gaan doorbreken, wat al veel te lang aan de gang was.

Ik moet daar ook bij vermelden dat er in die 3 jaar veel ( nare) dingen zijn gebeurt. Wat zeker niet positief was voor onze relatie en ik me steeds eenzamer in de relatie voelde staan. Het voelde of ik echt in mijn eentje een huwelijk had afgesloten met de twee kinderen. En dat hij er zo nu en dan eens bij was, wat dan ook soms fijn was. Maar dat we niet teveel op hem moesten en mochten rekenen. Het was onzeker en onberekenbare tijd.

Image by Myriams-Fotos from Pixabay