Toen onze dochter 10 maanden was gingen we voor het eerst met haar met het vliegtuig naar het buitenland, er gingen ook twee vrienden mee die daar wilde gaan duiken.
Het was heerlijk, iedere ochtend ging ik met haar naar het strand en s’middags terug naar het hotel,waar zij dan lekker kon slapen. Halverwege de middag kwamen de mannen dan weer terug van hun duik tripje.
Onze dochter paste zich ook daaraan, echt een super makkelijke baby! Ik vond het fijn om ook gedeeltes van de dag lekker met haar samen te zijn!
Als we thuis waren, was het toch vaak haast en vliegwerk,en nu hadden we even alle aandacht voor elkaar.
Al met al hadden we echt super veel geluk met zo een super makkelijk en lief eerste kindje, maar mijn ex had nog steeds behoefte aan zijn vrijheid. dus die ging met regelmaat op vrijdag of zaterdag nog op stap. Destijds vond ik het nog prima( alhoewel ik soms mijn twijfels had, en onrust). Zolang het maar op dorp was vond ik het niet zo erg (gaat natuurlijk nergens over, maar dat was mijn gevoel op dat moment)
Ik wist dat mijn ex graag onder de mensen was en graag in de aandacht stond,dus liet hem daarom ook gaan( als zou ik het niet goed vinden,ging hij toch,dus dat gaf geen verschil)
Ook merkte ik wel, dat ik hem niet meer alle aandacht kon geven, wat hij gewend was van mij. Onze kleine meid was er uiteraard ook en ja die had ook veel aandacht nodig wat ook terecht was! Wel gingen we af en toe samen op stap ( naar een festival ofzo) en dan logeerde ons lieve meisje bij haar opa en oma.
Ik voelde dat de behoefte van uitgaan bij mij steeds minder werd, ik had wel genoeg aan mijn dagelijkse leven en aan mijn gezinnetje. Dit kostte mij veel energie.
Wat erg fijn was, dat onze beide ouders ook kwamen oppassen.Elke week kwamen mijn ouders een dag en mijn ex zijn ouders een avond. Zo kon ik in ie tijd naar de zaak om les te geven en hoefde we ons geen zorgen te maken om onze dochter. We namen haar ook geregeld mee.
Toen ze ging kruipen, ging ze daar in de box, of ging haar vader dan met haar weg zodat ik alleen de zaak kon runnen. Dat vond ik toen fijn, want dan had ik ook even tijd voor mezelf ( wat ik uiteraard ook hard nodig had). Alleen die tijd die ik dan had was wel eigenlijk gewoon op de werkvloer…..dus of je dan over ontspanning spreekt…hmm…ik zag het in ieder geval toen altijd als heel positief. Ik genoot er tevens van als ze samen quality time hadden.
Wat wel bijzonder was, dat ik altijd achter bleef in de zaak en hij altijd zijn goeie momenten pakte om er even lekker uit te zijn. Ook daar was ik toen niet van bewust, dat ook IK best van die momentjes samen met mijn dochter mogen hebben. Nee, ik gunde het hem altijd ook weer, een vorm van op offeren voor de ander. Uiteindelijk jezelf te kort te doen.
Dit sloopte steeds meer in en gek genoeg, als het beetje bij beetje gaat, heb je het zelf niet eens in de gaten. Terwijl je wel steeds meer over je eigen grens gaat, maar het dus simpel weg zelf toe staat.
