Mijn leven met een narcist is tobben
We hadden voor ons huisje een huurcontract voor 6 maanden getekend en in die periode was ik uiteraard ook keihard bezig met een andere woning zoeken. Ondertussen ook bezig met een baan zoeken en met het wennen. Het realiseren wat ons is overkomen een “nieuwe leven’, wat ook zeker nog niet als gewoon voelde. Een leven waar nog zoveel gebeurde, kinderen die thuis kwamen met verhalen over wat er bij hun vader gebeurde. Of soms stonden ze bij hun vader voor een gesloten deur en kwamen dan verbaasd naar mij. Hun vraag waarom dat was….tja,dat kon ik ze niet vertellen.
We hadden nu ons eigen leven en waren dus ook verantwoordelijk wat er in ons eigen Leven gebeurde. Dus veel antwoorden kon ik ze niet geven en merkte wel dat zij daar echt een weg in moesten zien te vinden. Als ze vragen hadden dat de dit met papa moesten bespreken en niet met mij. Ik weet ook niet wat er in hun papa’s hoofd omgaat.
Helaas hoe langer we uit elkaar waren, hoe meer haat en nijd er kwam. Mede ook omdat de rechtszaak over de scheiding nog steeds liep en dat gaf extra spanning. Gelukkig had ik spoedig weer een fijne baan, dus dat gaf weer wat rust vanuit mijn kant. Maar ook weer een verplichte verantwoording, aan de andere kant.
Zo gebeurde het dat op een avond onze zoon zoek was, hij zou namelijk tot 20 uur bij zijn vader zijn. Onze dochter was al naar mijn huis gegaan, dus toen ik uit mijn werk kwam was zij al thuis. Alleen onze zoon was nergens te bekennen, ik ging wat ouders van zijn vriendjes afbellen. Ook naar familie en vrienden, maar niemand wist waar hij was. Inmiddels was het al donker en het regende flink, ondertussen gierden mijn zenuwen door mijn lijf.
En wat zo vreselijk was, ik kon mijn ex niet bereiken. Hij was met het beveiligingswerkzaamheden bezig en nam zijn telefoon dus niet op. Hij nam al helemaal niet op als hij mijn nummer zag. Het verhaal gaat verder: mijn zoon die nog bij hem behoorde te zijn was daar blijkbaar niet. Dit gaf wel in dat dit een ernstige nood situatie was!
Nou minuten leken wel uren te duren en iedereen was inmiddels naar hem aan het zoeken. En hadden tegen mij duidelijk aangegeven om thuis op hem te wachten. En, jawel. Na verloop van tijd kwam daar een doorweekt kind op zijn fietsje aan. Heel verdrietig en aangedaan, omdat hij weg moest omdat papa ging beveiligen. Al zijn vrienden gingen eten en hij had maar op schoolplein gezeten en daarna wat rond gefietst vertelde hij mij.
Poeh, wat voelde ik me rot, mijn arme kind nog zo klein en dacht dat ik nog niet thuis was. En daarom maar wat rond zwalkte. Ik heb hem toen heel goed duidelijk gemaakt dat hij ten alle tijden naar ons huis kan. Als zijn papa er niet is en dat hij niet hoeft te zwerven op straat tot het 20 uur is geweest. Dit soort dingen gebeuren dus helaas als er geen relevante communicatie is tussen ouders. Dan raken kinderen daar de dupe van en dat is het vreselijkste wat er kan gebeuren in deze situaties.
Helaas kon ik hier naderhand niet over praten met mijn ex, want hij moest werken en dat was even belangrijk. En dat hij moest werken hoorde hij pas last minute. Hij vond dus dat ik niet zo moest zeuren en dat ons kind op straat ronddoolde. Dan had hij maar naar opa en oma moeten gaan….was zijn beredenering;!! Nou dat was het dan en daar kon ik het mee doen.
Gelukkig kon ik redelijk, dit had ik inmiddels wel geleerd, snel schakelen. Dus ging ik met de kinderen zitten en legde uit als er nog eens zo een situatie voor deed. Dat ze dan gewoon naar ons huis gaan en ik had altijd wel eten etc in huis heb. En dat ze dan gewoon lekker thuis op mam mogen wachten. Ze zijn altijd welkom, dag en nacht!
Inmiddels waren de 6 huur maanden voorbij en kon ik nog 3 maanden bij huren. Maar ook dat gaf veel spanning, want het huis waar we woonden stond ondertussen te koop. Dus kwamen er soms ook kijkers, wat met name onze dochter veel stress gaf. En jawel …in de 9 de maand kwam er een serieuze koper. We moesten er dus uit!
Gelukkig had ik na 10 maanden een ( te) kleine flat toegewezen gekregen, waar we intens blij mee waren en tevens was ons huis wat we huurden verkocht. We kregen 21 oktober de sleutel van de flat en moesten 25 oktober uit ons huurhuis.
Poeh, was even knetter hard werken, maar weer met mijn super familie team en verhuis team lukte dit ook gewoon weer!!!!
Image by PublicDomainArchive from Pixabay
