Mijn denktank
Hier lig ik dan, woelend en alleen in mijn grote bed
Mijn hersenen die tig keer malen, heb nu geen wekker gezet
Gedachtes die verdwalen richting mijn geschiedenis
Herleef de momenten die ik graag geheel van mijn netvlies wis
Elke avond weer hetzelfde, ik blijf maar steeds malen
Gedachtes die me killen en mijn hoofd wil maar niet slapen
Toch blijf ik mij elke keer afvragen wat dit toch is
Liggend in mijn bed vraag ik me af wat ik nu erg zo mis
Een gebroken gevoel maar toch voelt het zo weer niet
Er zit een scheurtje, het is een scheurtje van verdriet
Mijn ogen vallen nu dicht, maar mijn hoofd wil steeds niet rusten
Vragen dwalen steeds rond om gevoelens te kunnen sussen
Wetend dat ik sterk ben om mezelf hier doorheen te slaan
Mijn angst weerhoudt om er volledig voor te kunnen gaan
Toch zet ik mijn stapjes in die richting, ook al zijn het hele kleine
Elke stap vooruit is een positieve, een stap richting het einde
Men zegt vaak: alle wegen leiden naar Rome
Dus ook die van de mij, ik zal er heus wel komen
Vlinder©
foto: Scott Hefti
