‘’Wanneer je veilig voelt als HSP’er, gaat automatisch je stressniveau naar beneden en ga je de unieke kwaliteiten van je gevoeligheid als een cadeau ervaren’’
Ik mag als HSP wel zeggen dat het leven mij niet gespaard heeft. Ik denk dat veel van mijn lotgenoten het hiermee eens zijn.
Maar hoe komt het eigenlijk dat het leven mij niet gespaard heeft? We kunnen er allerlei redenen en filosofieën voor bedenken, maar in de basis voor een HSP gaat het over veiligheid.
Vaak hebben we als kind trauma’s ervaren die ons gevoel van veiligheid weg namen. Dit gevoel van onveiligheid namen we in iedere nieuwe situatie mee. Deze nieuwe situatie bevestigt alleen nog maar met de overtuiging dat we niet veilig zijn.
Zo werd de wond alleen maar dieper en zijn we copings mechanismes gaan bedenken om ons zo goed mogelijk te beschermen tegen deze zogenaamde onveilige situaties.
Een voorbeeld van zo’n coping mechanisme is het scannen van een kamer om te kijken of we veilig zijn. Of wat dacht je van een persoon scannen om in te voelen hoe negatief deze persoon is, om te bepalen of we veilig zijn?
Het zijn begrijpelijke technieken om te overleven in een wereld die voor een HSP als te heftig wordt ervaren.
Maar toch hoeft dat niet zo te zijn…
Breng veiligheid terug in je leven door je trauma’s te transformeren. Dit klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, sommige mensen kiezen voor rustgevende middelen tegen stress, maar in de basis zou ieder mens dit kunnen doen om stress te verminderen.
Alleen bij een HSP is het onderwerp dat vaak centraal staat; veiligheid.
Wat heb je als kind of (jong) volwassen meegemaakt dat je je zo onveilig voelt? Het kunnen ‘’kleine’’ trauma’s zijn, of grote trauma’s. Een ondoordachte opmerking van iemand waar je bij veilig voelt, kan al een trauma opleveren, omdat een kind nog haast geen filters heeft.
Vaak hebben HSP’s dan ook ‘’gewonde’’ innerlijke kinderen. Je word snel getriggerd door een opmerking of situatie, omdat het trauma herbeleefd wordt.
Twee manieren om altijd goed met je innerlijk kind om te gaan
De eerste manier is; omarm je gevoel zodra je getriggerd wordt.
Want, wat wil een kind die in pijn is? Het wil getroost worden. Het wil serieus genomen worden en het zoekt veiligheid in de armen van een ouder.
Je gaat eigenlijk met je innerlijk kind om, zoals je met je eigen kind zou omgaan. Of je nu wel kinderen hebt of niet, maakt eigenlijk niet uit. Nagenoeg iedereen heeft wel een idee hoe je met een kind om moet gaan.
Daarnaast wordt je er ook beter in met de tijd dat je met je innerlijk kind werkt.
Maar wat doet een kind op een gegeven moment dat zich altijd geborgen, vertrouwd, geliefd en beschermd voelt?
Het antwoord kan je waarschijnlijk zelf ook wel verzinnen, want het kind gaat zich steeds prettiger en veiliger voelen.
Het kind zal zich gaan ontwikkelen als een volwassenen, om later te integreren in het stuk van jouw als volwassen. Het innerlijk kind en jij worden dan weer één.
Dat is het moment dat je geheeld bent vanuit het perspectief van het innerlijk kind.
De volgende stap is; Ga in gesprek met je innerlijk kind
Ook hier kan je de vergelijking doortrekken naar een echt kind. Alleen een kind troosten en omarmen doet veel goeds, maar het heeft ook sturing en opvoeding nodig.
Anders leert het kind niks bij en heel je het maar voor een gedeelte.
Het herkennen van je innerlijk kind, zodat je in gesprek met het kind kan gaan
Want, dat is natuurlijk de hamvraag. Wanneer weet ik dat het mijn innerlijk kind is? Eigenlijk is het vrij simpel, hoewel het even kan duren, voordat je echt doorkrijgt.
Is het kind aan het stampen? Is het z’n zin aan het doordrammen? Vind het kind alles oneerlijk? Zoekt het veiligheid? Wil het zich terug trekken? Noem het zelf maar op. Wat doet jouw innerlijk kind graag, om je aandacht te trekken.
Je innerlijk kind herkennen is één ding en ieder kind is anders. Het kind spreekt vaak in de vorm van je eigen gedachtes en in sommige gevallen kan je een kinderstem horen.
Als de inhoud van de gedachtes zich gedragen als een kind, dan kan je er vrij zeker van zijn dat het jouw innerlijk kind is.
Dan wordt de volgende stap om als volwassenen een gesprek aan te gaan. Doet doe je door vragen te stellen die verband houden met de gedachtes die je krijgt.
Wat belangrijk is tijdens het vragen dat je altijd compassie voor je kind hebt. Soms is het zelfs zo dat je je kind moet toespreken vanuit compassie, omdat het zich misdraagt.
Eigenlijk is het innerlijke kind opvoeden een goede één-op-één vergelijking met een echt kind en tevens een goede oefening voor als je een echt kind gaat opvoeden.
Om nog een paar voorbeelden op te noemen in verband met veiligheid en stress. Vaak zijn nieuwe situaties voor HSP’s uitdagend en zeker als dit in grote groepen gebeurt. Denk maar aan verjaardagen en feestjes.
Het kind zal zich al gauw onzeker gaan voelen en gaat redenen verzinnen, waarom je niet naar die verjaardag moet gaan. De mensen zijn niet leuk, ik ben nog niet sterk genoeg om daar nu heen te gaan, of wat het kind ook verzint.
In sommige gevallen kan het waar zijn in op dat moment, maar als de gedachten komen via een kinderlijke energie, mag je het kind eerst omarmen en daarna in gesprek gaan.
Vraag eens aan het kind, waarom hij zo bang is en kijk en voel welke gedachte er naar boven komt en vraag verder.
Op een gegeven moment kan je het kind gaan geruststellen. Je kan bijvoorbeeld zeggen: Ik neem je mee aan mijn hand en ik ga ervoor zorgen dat je veilig bent. Je zou hem ook een aantal herinneringen kunnen laten zien, waarbij de feestjes wil goed gingen.
Je zal zien dat samen met het omarmen het kind steeds rustiger wordt en op het moment dat het rustiger wordt, ben je het kind aan het helen.
Hoe meer je dit doet, hoe beter je kind zal helen en hoe veiliger je als HSP zal gaan voelen.
Je ervaart minder stress als je innerlijk kind geheeld is
Want natuurlijk ging dit artikel over stress verminderen als HSP, maar binnen mijn visie kan dat alleen als je innerlijk kind geheeld is.
Daarom als de wond geheeld is die voor de onveiligheid zorgt, zal je zo vele malen minder stress ervaren. Daarbuiten, zal je niet alleen minder stress ervaren, maar je kan vanuit balans en blijdschap gaan leven.
Is dit niet altijd wat je wilden?…
Overigens wil ik erbij zeggen, dat je ook een natuurlijke gevoeligheid hebt als HSP, deze zul je destemeer ervaren als jij je innerlijk kind heelt.
Maar deze gevoeligheid zal geen opgave meer voor je zijn, maar een tool om het leven op nog een rijkere manier te ervaren als daarvoor.
En dat is uiteindelijk het geschenk voor een HSP.
Ik hoop dat je wat aan dit artikel heb gehad en wens je een fijn, gelukkig en gezond nieuw jaar.
Met liefdevolle groet,
Edwin