Hou mij vast en laat mij nooit meer los

Hou mij vast

Hou mij vast: Als klein meisje loop je maar rond in een wereld die je niet begrijpt. Al die mensen die om je heen rennen. Waarom is de wereld zo groot en machtig? Je ziet iedereen maar rennen en vliegen. Jouw kleine wereld snapt er niks van. Je zit in gedachten op je kamertje en je probeert te begrijpen wat je ziet. Alleen jij en je gedachten maken je klein en nietig. Ze voelt van alles, maar wat kan ze ermee? Wat voel ik? Mag dit wel? Je verlangen is afgeleerd.

Afgeleerd

We hebben afgeleerd om ons verlangen te volgen. Of te mogen volgen, want stel je eens voor wat er niet allemaal zou kunnen gebeuren als je het anders gaat doen… Oef, dan raak je al je zekerheden kwijt …

Innerlijk verlangen

Hoe zou het zijn wanneer je jouw innerlijke verlangen laat spreken en daar richting aan gaat geven? Dat je vrij bent van angsten en oordelen over wat er e-ven-tu-eel-zou-kunnen-gáán-gebeuren? Vaak laten we ons vooral beïnvloeden door factoren buiten ons zelf: situaties, omstandigheden, oordelen van andere mensen. Onbewust op zoek naar goedkeuring en waardering van anderen. Dit is vooral gebaseerd op angst. Angst om iets kwijt te raken. De gebeurtenissen zelf zijn niet het probleem, maar onze gedachten en gevoelens op diezelfde gebeurtenis.

Eenzaamheid

Mag ik wel voelen? Een traan valt zachtjes op bed. De eenzaamheid overvalt haar, en schreeuwt om hulp. Het gevoel van liefde en aandacht dat ze graag wil is er niet. Althans hoe zij dat graag zou willen. Een arm om het kleine lichaam dat snakt naar bescherming. Ze staart naar buiten en hoort de lach van kinderen die voorbij rennen. Wat zou ze graag daar bij willen horen! Even geen zorgen en alert zijn op gevaar uit de omgeving.

Niet verder vertellen

Verhaaltjes aanhoren en beloftes: als jij dit doet krijg jij of mag jij van mij… maar aan niemand vertellen. Anders worden ze boos op je. De rilling schiet door het lijfje. Steeds die spelletjes van naaktheid. Het voelt raar en ze weet niet hoe ze zich moet staande houden. Eindelijk wil iemand met je spelen en ergens voelt ze dat dit niet goed is, maar wie gelooft haar? Als je in een wereld leeft waar iedereen over je heen praat en onzichtbaar bent. Een wereld waar je vaak als te klein wordt bestempelt. Bij alles wat verteld wordt, mag je niet bij zijn. Deelgenoot zijn van iemands verhaal. Hoe fijn zou het zijn om op deze manier de wereld te snappen.

Outsider

Kinderen willen vaak niet met je spelen. Je bent een outsider. Je probeert mee te doen, om erbij te horen ook al past het gedrag niet bij jou. Iedereen bepaalt wat past bij jou en iedereen zegt wie je bent. Hoe weet je wie je bent als je nooit deelgenoot bent van haar gevoel en gedachten?

Zelfs kinderen bepalen wat je moet doen. De wereld is hard onderling. De ene keer mag je meespelen en de andere keer wordt zij buitengesloten. “Je mag niet mee, mijn moeder zegt dat je niet bij mij mag spelen en je mag ook van haar niet met mij spelen.” Het meisjes wordt steeds kleiner en de woorden komen als een mes binnen. Er schiet van alles naar binnen. Wat heeft ze gedaan om zo afgewezen te worden? Het meisje die dat met vol overtuiging richting haar heeft geroepen, huppelt vrolijk weg.

Onveilig

En daar staat ze dan, eenzaam. De wereld mag van haar nu instorten. Wat heeft het nu voor zin als je nergens bij mag horen? Overal waar ze terecht komt moet ze opnieuw vrienden maken. Niemand die vraagt: “lukt het meisje.” Haar leven van verplaatsen is gewoon en de dagen zijn onveilig. Waar komt ze terecht? Iedereen om haar heen vindt alles gewoon. Ze praten en overleggen, maken plannen.. Stilletjes zit zij daar te luisteren in afwachting of ze weer weg moet. Ze houd daarom haar mond anders wordt ze naar haar kamer gestuurd.

Sport

Haar leven speelt veel af op haar kamer. Sport is het enige waar ze blij van wordt, de pijn voelen van het rennen. Het moment dat je wel ergens bij hoort. Het gejuich horen, als je het zoveelste doelpunt hebt gemaakt of als je de bal van de lijn hebt gehouden. De pijn van de duik die je hebt gemaakt voel je even niet. Op dat moment ben je iemand! Je hebt het team gered.

Na de laatste fluit schiet iedereen weg, en sta jij daar. Je hoort speel afspraken gemaakt worden en zachtjes vraag je of je mee mag. Die blik zegt genoeg. Op dat moment ben je er niet meer. Ze pakt haar spullen en fiets zachtjes naar huis.

Verschillende werelden

Je bent blij dat je gewonnen hebt of verdrietig als je verloren hebt, maar dat ga je niet vertellen. Onze werelden verschillen en snappen zullen ze elkaar niet. Ja, soms is ze blij en wil dat laten zien. Totdat ze weer terecht gesteld wordt en stil moet zijn, of niet zo druk moet zijn. Je ziet de schoudertjes zakken. Ze pakt haar spulletjes weer en gaat naar boven. Starend naar buiten, naar het leven dat zich afspeelt.

Niet teleurstellen

Ze gaat maar oefenen omdat ze dachten dat jij muziek maken leuk vond. Ja, muziek is heerlijk, maar de dwang er achter is moordend. Ze wil ze niet teleurstellen. Ze wil ze geen pijn doen. Ze wilde graag het meisje zijn dat zij zo graag wensten..