Het vervolg gesprek van Ranjith met Palika Vlasblom

Bellen met (adoptie)coach Palika

RP: Hoe gaat ‘ie?
PV: Wat een mooie reacties op onze vorige post hè?
RP: Doet mij wel iets.
PV: Er gebeurt veel en dat raakt me. Alleen ‘oppervlakkig’ en ‘achter de schermen’ werkt niet meer voor mij. Ik heb een stem en een mening. Ik weet wat ik wil en waar ik naar toe ga.
RP: Sure?
PV: Honderd procent. Mijn leven zat vol hobbels en kuilen. Maar dat betekent niet dat ik er niet sta. Sterker nog, ik sta sterker dan ooit.
RP: Kanjer.
PV: Het is mijn vak hè, om mij open te stellen voor anderen. Om zonder oordeel te luisteren naar iemands verhaal. Het is niet aan mij om een ander te vertellen wat goed of fout is. Ik ben niet bang voor mensen die anders zijn dan ik. Wie je ook lijkt te zijn op het eerste gezicht of werkelijk bent als ik je beter ken. Niet alleen vanuit mijn professie, maar ook omdat ik zo ben. Herken je dat?
RP: Dat kun jij.
PV: Maar kun jij dat?
Ik was net hierheen verhuisd en ging samen met de jongens kennis maken met de buren. Een dag later staat mijn wat oudere buurvrouw voor de deur. Ze bleef maar bellen en bellen en bellen. Ik rennen, deur open doen, valt direct met de deur in huis: “Er stonden twee gekleurde mannen voor je deur. Met een bestelbusje. Ze belden aan maar je was niet thuis.”
Maar ik had niks besteld. Echt geen idee wie dat zouden moeten zijn.
RP: En toen kwakte je de deur dicht.
PV: Nee nee. Dus zegt zij: “Niet om jou hoor. Je moet het niet persoonlijk opvatten.”
RP: Gaan we op die toer.
PV:“Met die donkertjes weet je het nooit,” zegt ze.
RP: En toen kwakte je de deur dicht.
PV: Nee. Helemaal niet nodig. Iets wat we als mensen niet kennen, is altijd een beetje spannend. Ik woon in Zeeland en daar heb je minder mensen met een donkere huidskleur.
Als we ons niet openstellen voor elkaar, gaan we uit van het negatieve lijkt het. Hoe zit dat bij jou? Wat een boer niet kent, dat eet hij niet?
RP: Nou, als ik dit zo hoor, hoef ik geen zeeuwse mosselen meer.
PV: Maar als mensen elkaar leren kennen, dan valt het allemaal best mee. Want we hebben een hele leuke buurvrouw aan haar. En ik hoop dat ze dankzij de relatie die we met elkaar hebben haar mening over mensen van kleur heeft bijgesteld. Kom je een keer zeeuwse mosselen eten bij ons? Echt heerlijk.
RP: Ik moet nog veel leren.
PV: Haar opmerking doet jou pijn en die pijn komt ergens vandaan. Vandaar jouw reactie.
Haar houding kom ook ergens vandaan. Want hoe we reageren komt voort uit wat we meegemaakt hebben. Dat is universeel. Als we dat nou eens zouden beseffen met z’n allen zouden we veel meer begrip hebben voor elkaar.

We zijn tenslotte allemaal mens.

Wat herkennen jullie hierin?

vorige post