Vandaag wil ik met jou, lezer, spreken over een verblijf, jaren geleden in de sneeuw van de Franse Alpen. Naar aanleiding daarvan wil ik iets vertellen over mijn spirituele avonturen in het ski-oord Châtel, vlakbij de Zwitserse grens. Er was geen sprake van covid en beperkingen waren er niet.
We waren daar met onze oudste dochter, haar man, hun twee jonge kinderen en een huisvriend. Wij zouden, terwijl de anderen aan het wintersporten waren, voor onze twee kleinzonen zorgen wat op zichzelf een feest was. Daarom hoef ik daar verder niet over uit te wijden. Het meemaken van deze jonge levens vertelde ons opnieuw hoe gelukkig we zijn om grootouders te mogen zijn van deze grote kleine mensen, die aan het begin staan van hun eigen pad. Eén anekdote is in dit verband misschien op zijn plaats. Onze oudste kleinzoon, toen 2 jaar oud was op een gegeven moment zoek. Een uitgebreide zoekactie leverde eindelijk als resultaat op dat meneer in de oven was gekropen en zich daar uitstekend vermaakte. Gelukkig was het apparaat op dat moment niet in gebruik zodat er geen schade is ontstaan. Maar dit terzijde.
Stilte van schoonheid
Waar ik het over wil hebben, zijn mijn avonturen in afzondering in het donker aan het eind van elke dag. Iedere avond, met het oog op het hebben van een moment voor mijzelf, was ik gewend om in het donker op de veranda te gaan zitten die uitkijkt over de vallei. Terwijl ik dan mijn sigaar rookte en uitkeek over de lichten van het dorp beneden, kon ik stil worden, om te mediteren en om te mijmeren over alles wat zich in onze levens afspeelt. Dan waren de kleine lichtjes op de berghellingen aan de overzijde van het dal zichtbaar. Er waren ook de schijnwerpers van de machines die de skipistes gereedmaakten voor de nieuwe dag en er was het altijd veranderende weer. Soms waren er de sterren en heel speciaal was het dan Orion die majesteitelijk zijn briljante verschijning tot mij richtte. Soms was het ook donker en mistig en kon je maar weinig gewaarworden en bij één gelegenheid leek het of alle lichten, de sterren en de bergen vanwege de dichte nevel waren weggemoffeld.
Die eerste dag was de temperatuur beneden het vriespunt en het was op dat moment dat ik voor de eerste maal het fenomeen waarnam van het bevriezen van de mistdeeltjes, daarbij van die hele kleine splintertjes vormend, die in de linkse straatlantaren zilver oplichtten en goud in die aan de rechterkant van het appartement waarin wij logeerden. Het was toen dat ik mij realiseerde dat die deeltjes er exact zo uitzien als de meestal ongeziene, wanneer de engelen aanwezig zijn of er ergens een hemelse sfeer heerst.
Op een andere avond, was er een vallende ster. Natuurlijk verzond ik mijn wens daarbij en op de laatste avond, terwijl het hevig sneeuwde, stak een bijna witte vos rennend de weg over, slechts ongeveer 30 meter van mij verwijdert. Het is daarbij van belang te vermelden dat de vos mijn Totemdier is en dat het lang geleden was dat een deel van mij zeer waarschijnlijk deel uitmaakte van het Noord-Amerikaanse Hopi volk, waarbij mijn volwassen naam ‘Running Fox’ zou zijn geweest. Een naam die mij heel vertrouwd voorkomt en die op de één of andere manier bij mij hoort.
Bijzonder ontmoeting met een Engel
De belangrijkste ervaring echter vond plaats op donderdagavond. Mediterend maakte ik contact met Judith, mijn overleden dochter en even later arriveerde Magdalena, één van mijn geleide gidsen. We denk-praatten een poosje en geleidelijk werd het duidelijk dat zij beiden als het ware naast mij hadden plaatsgenomen, aan weerszijden op de grote houten bank waarop ik zat. Links van mij, heel dicht tegen mij aan, bevond zich Judith, rechts Magdalena. We zetten onze conversatie voort en het werd meer en meer overweldigend hoe de Liefde, de Warmte en het Mededogen ons stilletjes omringden. Uiteindelijk werd het glashelder dat wij drieën baadden in die onaardse Liefde en het was voor mij onmogelijk om mijn ogen droog te houden. Beide vrouwen omvatten als het ware mijn schouders en ik kan je verzekeren dat ik op dat moment werd overstraald door Licht, Gehecht- en Hartelijkheid.
Op dat moment keek ik op en werd ik een reusachtige engel gewaar die daar voor ons stond! Hij stond op de grond en torende ruim boven het chalet van drie verdiepingen uit! Hij had zijn enorme vleugels uitgestrekt en op dat moment realiseerden wij ons dat het deze engel was die de liefde die wij uitstraalden reflecteerde en duizendvoudig vergrootte. Er waren op dat moment geen woorden meer. Heel geleidelijk vervaagde dit alles en was ik weer alleen. Ik bedankte de Engel en Judith en ik bedankte Magdalena en geruime tijd was ik niet in staat om me te bewegen.
Toen ik wat was bijgekomen vertelde ik mezelf dat ik hoegenaamd geen bevestiging van het gebeurde nodig had, omdat dit allemaal zo overweldigend was geweest en zo werkelijk, dat er in mij totaal geen twijfel was of dit allemaal wel werkelijkheid was geweest. Op dat moment wist ik nog niet dat er meer zou komen. Ongeveer een kwartier later verscheen, in de bres tussen twee bergen tegenover me, een buitengewone lichtende wolk. En dat in een stikdonkere nacht, zonder maan. De wolk werd groter en helderder en tenslotte bijna wit in de donkere hemel. Plots realiseerde ik me dat deze wolk de Engel representeerde die zo kort tevoren nog bij ons was. Toen, terwijl de wolk niet meer groter werd, vormde zich een tweetal – veel kleinere – satellieten, die voor mij Magdalena en Judith vertegenwoordigden. Korte tijd later kwam alles weer bij elkaar, daarbij de Een-heid van alles duidelijk makend. Vervolgens vervaagde alles geleidelijk weer en enkele ogenblikken later was ik weer alleen met de sterren…
Ik kan je verzekeren dat ik ongelofelijk dankbaar ben voor deze les en dat het voor mij vanzelfsprekend was om dit te delen. Want maken wij niet allemaal deel uit van het grote geheel? Zijn wij niet allemaal een radertje in de grote machine die door het Goddelijke in gang is gezet?
Wanneer er één van ontbreekt of niet goed functioneert, wordt het tijd dat de reparatieploeg zich meldt en zal trachten om alles te repareren en zo opnieuw te komen tot een goed geoliede machine.
Zeker in deze coronatijd.
