Confronterend maar toch eerlijk
Het is tijd !
Het is tijd om eens goed voor de spiegel te gaan staan en zo eerlijk mogelijk naar jezelf te kijken.
Kijk maar eens goed en vraag aan jezelf wat je nog op te ruimen hebt aan oude patronen, oude overtuigingen, oude angsten, oude beperkingen.
Ben je eerlijk naar jezelf en naar anderen ?
Geef je veel van jouw energie weg, of lift je mee op de energie van anderen ?
Blijf je jezelf verschuilen achter het feit dat je zo’n zwaar leven hebt, geen baan hebt, te dik of te dun bent, geen partner hebt, chronisch geldtekort hebt…….
Leef jij als een vuurtoren in jouw eigen licht, of voed je jezelf aan het licht van anderen ?
Ben je iemand die het heel normaal vindt dat anderen jou van alles geven, terwijl jij nooit iets terug doet ?
Vanochtend heb ik, voor de spiegel, mezelf deze vragen gesteld, confronterend eerlijk.
En ik kwam tot de conclusie dat ik nog best wat op te ruimen heb aan oude patronen, al zijn er niet meer zo veel als vroeger. Ik leef redelijk angst-loos, ben denk ik nergens bang voor en durf iedere keer weer in het diepe te springen, nieuwe uitdagingen aan te gaan.
Eerlijk ben ik wel volgens mij, naar mezelf en anderen, al wordt mijn eerlijkheid lang niet altijd gewaardeerd, omdat eerlijkheid confronterend kan zijn. Maar ik kan en wil geen toneelstukjes spelen, heb geen zin in dat soort poppenkast.
Toen ik voor de spiegel stond kwam ik er achter dat ik bij tijd en wijle mijn eigen energie weggeef. Op de een of andere manier word ik altijd een beetje week bij mensen die het zwaar hebben en wil ik ze helpen. Soms tegen beter weten in, want ik ken mensen die er steeds weer in slagen een puinhoop van hun leven te maken. Soms kunnen ze daar niks aan doen, gewoon omdat ze niet in de gaten hebben wat ze doen, maar vaak weten ze dat heel erg goed maar zijn ze heel gemakzuchtig en vinden ze dat anderen verantwoordelijk zijn voor wat hen overkomt.
Zelf heb ik ook niet zo’n gemakkelijk leven gehad en hoewel ik nu pas, op mijn bijna 59ste kan zeggen dat ik gelukkig ben en een boeiend leven heb, stelde ik nooit iemand verantwoordelijk voor mijn shit, maar deed ik er alles aan om een situatie op te lossen, voor zover dat mogelijk was.
Ik geloof niet dat ik mij voed aan het licht van anderen, al vind ik een aantal mensen heel inspirerend. Maar dat is iets anders dan parasiteren op hun energie. En dat is wat ik in mijn omgeving wel merk, dat er mensen meeliften op mijn energie en dat moet maar eens afgelopen zijn. Want mijn energie is van mij en iedereen is verantwoordelijk voor z’n eigen energie, dus dat is wel een aandachtspuntje zei ik tegen mezelf voor de spiegel. Die mensen moet nu echt gaan leren om niet steeds wat bij anderen af te tappen, maar zelfstandig te gaan worden. En dat betekent niet dat ik er niet meer wil zijn voor anderen, maar de tijd van alleen maar komen halen bij mij en zelf nooit wat brengen is nu echt voorbij. Also sprach Leonora voor de spiegel.
