Als het water tot aan de lippen komt
Als mensen krijgen we continue indrukken binnen, van wat we waarnemen om ons heen, en wat anderen met ons delen. Soms zijn dit aangename zaken, anderen ervaren we (zeer) negatief, en al die indrukken hebben een invloed op ons, hoe we ons voelen, hoe we ons gedragen, wat er omgaat in onze gedachten.
De mens in een gevoelswezen, en al die indrukken moeten verwerkt worden. Als het aangename zaken zijn, een mooie uitstap, een samenzijn met vrienden, een zomerse wandeling op het strand en zo, dan dragen die dingen er toe bij, dat we ons goed voelen, en dat we bijna alles aankunnen, zelfs dat we als het ware op een roos wolkje aanwezig zijn. Als het echter zaken zijn, die we als negatief ervaren, ruzie met iemand, een slecht bericht ontvangen, een gruwelijke ervaring hebben, het even niet goed gaat in het leven door allerlei omstandigheden, dan gaan we ons heel anders gedragen, we voelen ons down, we hebben nergens nog zin in, we hebben liever dat mensen om ons heen, ons met rust laten, en als ze toch vragen wat er is, antwoorden we soms snauwend naar hen toe. we geven dan het signaal, laat ons met rust, want het is even genoeg geweest.
Doorgaans blijft zo een periode niet eindeloos duren, terwijl we de zaken die we als negatief ervaren verwerken, of een plaats geven in ons leven, klaart de zware bui op, en na enkele dagen of weken, is het een deel van het verleden. Misschien dat we er nog eens mee geconfronteerd worden in een slechte droom, maar daar blijft het dan vaak bij.
Als echter de toevloed van negatieve zaken zo groot wordt, dat we ze niet meer kunnen verwerken, dan dreigen we een overload te krijgen, en die duwt ons verder en verder weg, zodat het moeilijk zal worden, om er nog uit te komen. Soms kan het maanden of zelfs jaren duren, vooraleer we die gevolgen helemaal verwerkt hebben en we opnieuw met volle teugen van het leven kunnen genieten. In zo een toestand is het goed, dat we contacten met anderen zoeken, een goede vriend, een geestelijk verzorger, een gespecialiseerd persoon, die ons helpt de zaken op een rij te zetten, en ons tot (zelf)reflectie brengt.
Waar we moeten opletten, is dat we in zo een negatief tijdperk, ons niet volledig gaan afsluiten van de wereld om ons heen. We denken wel eens, van oh, even de schouders eronder, eens diep ademhalen, en we zijn er weer doorheen, terwijl we verder en verder weg glijden, alsof we in een bodemloze put vallen, waar we geen enkele houvast meer op de wanden vinden. Als dat blijft duren, dreigen we alle dingen in het leven, die ons vreugde gaven, opzij te duwen. Enkel het negatieve zit nog in onze gedachten, en soms heeft het leven op zich geen zin meer. Vaak is het nodig om dan indringende stappen te ondernemen, zaken die ons hinderen, of ons emotioneel overbelasten moeten er dan wel eens aan geloven, en het is beter om een andere richting in het leven te kiezen, waar we opnieuw hoop en vreugde kunnen vinden.
Het klinkt eenvoudig in theorie, in praktijk is het heel wat moeilijker, zeker als we geconfronteerd worden, met de uitersten van de maatschappij, en dat gegeven ons steeds weer onder uit haalt. Dan is het zoeken, naar zelfs het kleinste lichtpuntje, om te betrachten de negatieve spiraal te doorbreken, anders verliezen we onszelf volledig in die tijdspanne, met mogelijk alle gevolgen van dien. Sommigen krijgen geen houvast meer, en willen niet langer leven, vaak beslissen ze dan ook om uit het leven te stappen, omdat het voor hen nog de enige uitweg lijkt te zijn, om eindelijk rust te vinden in de kilte van iedere dag.
Zo een tijdspanne doorbreken is zelden iets, dat we op eigen kracht nog kunnen bereiken, we moeten echt hulp gaan zoeken, soms zelf even terug plooien om medicatie, om de hoogtes en laagtes van onze dagelijkse ervaringen te kunnen afschaven, terwijl we alles betrachten te overschouwen en stilaan stapjes zetten in de richting van beter worden. En zelfs eenmaal we weer kunnen ademhalen, omdat de druk van ons afvalt, en ons innerlijk weer vrijer voelen, moeten we opletten, want één negatieve ervaring is voldoende om als trigger te werken, en ons opnieuw in volle vaart naar beneden te halen. we moeten ons dan echt bewust zijn, van alles wat er ons overkomt, zodat we daar kunnen tegen in gaan, en zo betrachten te vermijden, dat we opnieuw in die bodemloze put vallen.
Mogelijk zal een lezer denken, van ja, jij hebt gemakkelijk spreken. Als je daar zelf niet bent geweest, is het eenvoudig mooie woorden en advies neer te pennen, maar pas als je het ervaren hebt, kan je er misschien iets van meespreken. Helaas is mijn leven ook niet altijd over rozen gegaan, ik heb zelf regelmatig de doornen mogen ervaren, en op zo een wijze, dat ik ook in die bodemloze put zat, sommige perioden hebben maanden geduurd, maar er zijn er bij, die jaren hebben aangesleept. Toch ben ik er gelukkig door gekomen, ik heb weer hoop gekregen, vond nieuwe zaken in mijn leven, die mij vreugde gaven en kreeg opnieuw vooruitzichten. Wat iemand ook ervaart in het leven, geef niet te snel op, hoe diep je ook in de put zit, hoe erg de berg is die je moet beklimmen om uit de duisternis te komen, er is steeds iets dat op ons wacht, en dat het leven weer zin geeft. Ik hoop dan ook, dat allen die in zo een situatie terecht komen, de hulp vinden, die ze nodig hebben, om die negatieve spiraal te doorbreken, en opnieuw met volle teugen van het leven kunnen genieten.
Walter M C Walgraeve
